Να βγάλει το κεφάλαιο από την κρίση με όσο γίνεται λιγότερες απώλειες, καταστρέφοντας παράλληλα παραγωγικές δυνάμεις με πιο κύρια την εργατική τάξη δείχνοντας της το δρόμο της ανεργίας, ανατρέποντας εργασιακά, ασφαλιστικά μισθολογικά δικαιώματα.
Στην επίκληση τους να <<σώσουν>> τη χώρα εννοούν ότι θέλουν να διασώσουν τη κερδοφορία των μονοπωλίων και να εξασφαλίσουν τώρα με την κρίση, εκείνους τους όρους που θα τους επιτρέπει να μπουν σε νέα τροχιά υπερκερδών όταν θα έρθει η λεγόμενη ανάκαμψη της οικονομίας.
Η πολιτική αυτή δεν είναι άγνωστη για τις εργατικές, λαϊκές δυνάμεις, δεν είναι άγνωστη για την χώρα μας. Είναι πολιτική που πατάει στις κατευθύνσεις της Ε.Ε., έχει την σφραγίδα της συνθήκης του Μάαστριχτ, που στη χώρα μας ψήφισαν όλα τα κόμματα πλην του ΚΚΕ. Το Μάαστριχτ άνοιξε το δρόμο για την απελευθέρωση των αγορών και με εργαλείο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας υπόσκαψαν μόνιμα και σταθερά εργατικά λαϊκά δικαιώματα για την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου, των επιχειρηματικών ομίλων. Από αυτή τη σκοπιά οι σύγχρονες εργατικές λαϊκές ανάγκες είναι ασυμβίβαστες με τα κέρδη των καπιταλιστών. Από εδώ απορρέει και ο ταξικός χαρακτήρας της αστικής πολιτικής, που σε συνθήκες καπιταλιστικής κυριαρχίας είναι εχθρική για τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα είτε σε φάση ανάπτυξης και πολύ περισσότερο σε φάση οικονομικής κρίσης.
Οι κρίσεις στον καπιταλισμό βρίσκονται στο DNA του, αποτελούν ανίατη ασθένεια που δεν μπορεί να απαλλαγεί. Οι κρίσεις προκύπτουν από την υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, την υπερπαραγωγή προϊόντων, την όξυνση των αντιθέσεων και αντιφάσεων που χαρακτηρίζουν το σύστημα, που σήμερα οξύνονται στο έπακρο γιατί οι καπιταλιστές παρόπλισαν τα κεφάλαια τους, αφού επείγονται ανακατατάξεις στην ιμπεριαλιστικά πυραμίδα, λόγω νέων δυνάμεων που μπήκαν στην κούρσα των καπιταλιστικών ανταγωνισμών όπως η Κίνα, Βραζιλία, Ινδία, Ρωσία.
Οι ανακατατάξεις στον καπιταλιστικό κόσμο πάνε χέρι χέρι με την πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων- μεταρρυθμίσεων, με στόχο να ξεθεμελιώσουν κάθε κατάκτηση - δικαίωμα της εργατικής τάξης για να αποτελεί αυτή ακόμη πιο φθηνή και εκμεταλλεύσιμη δύναμη που θα παράγει υπερκέρδη για τους καπιταλιστές. Η πολιτική αυτή αποτελεί στρατηγική επιλογή του διεθνικού μεγάλου κεφαλαίου, ανταποκρίνεται στις ανάγκες των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων- αντιπαραθέσεων, βρίσκει διέξοδο στα συσσωρευμένα κεφάλαια, διαιωνίζει το σύστημα της ταξικής εκμετάλλευσης και κοινωνικής καταπίεσης. Σήμερα αυτή η πολιτική για λογαριασμό των κεφαλαιοκρατών πρέπει να επιβληθεί χωρίς ελιγμούς και ταλαντεύσεις του παρελθόντος. Για αυτό το αστικό πολιτικό σύστημα αναδιάταξε το αστικό πολιτικό του προσωπικό, πρόταξε τις εφεδρείες του, βάζοντας στη πρώτη γραμμή τα καλύτερα παιδιά του, όπως τον τραπεζίτη κο Παπαδήμου. Θέλουν μια κυβέρνηση άτεγκτη που θα τσακίζει με κυνισμό και χωρίς κανέναν ενδοιασμό σε σχέση με τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετούν εργατικά- λαϊκά δικαιώματα.
Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε πρέπει να φουντώσει ο λαϊκός ταξικός αγώνας. Σε κάθε χώρο δουλειάς, υπηρεσίας, γειτονιάς, χωριού, συνοικίας να συγκροτηθούν ταξικές οργανώσεις, αντιμονοπωλιακές συσπειρώσεις που θα αμφισβητούν το κύριο. Την εξουσία των μονοπωλίων.
Ο λαϊκός αγώνας δεν μπορεί να έχει σχέση με τους αγώνες που γινόταν πριν 20-30 χρόνια, που με 2-3 απεργίες και με αιτήματα κυρίως οικονομικά και θεσμικά υπήρχαν κατακτήσεις και μιλούσαμε για νίκες. Σήμερα χρειάζεται όξυνση της ταξικής πάλης, πολύμορφος καθημερινός αγώνας κυρίως στους χώρους δουλειάς στην παραγωγική διαδικασία εκεί που υφίσταται άμεσα η ταξική εκμετάλλευση, η εργοδοτική τρομοκρατία- αυθαιρεσία. Εκεί θα σφυρηλατηθούν με τις αξίες της τάξης τους οι εργατικές δυνάμεις, θα συνειδητοποιήσουν τον ιστορικό τους ρόλο σαν τάξη πρωτοπόρα, τάξη επαναστατική, που με τη δράση και τον αγώνα της θα φέρει το καινούργιο στην οργάνωση της οικονομίας και κοινωνίας.
Η διέξοδος για το λαό από την καπιταλιστική οικονομική κρίση είναι άλλη από τη διέξοδο που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Η λύση για το λαό βρίσκεται στη χειραφέτηση του από τη πολιτική των αστικών- μικροαστικών κομμάτων ΠΑΣΟΚ- ΝΔ- ΛΑΟΣ- Κόμμα Κουβέλη- Κόμμα Μπακογιάννη, το οπορτουνιστικό μόρφωμα ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και την κυρίαρχη ιδεολογία του συστήματος. Με ταξικές οργανώσεις και αντιμονοπωλιακές συσπειρώσεις ο λαός να οργανωθεί παντού και να βγει μπροστά με δράση και αγώνα. Ο αγώνας αυτός που θα λύνει τα άμεσα λαϊκά προβλήματα, θα ανοίγει παράλληλα και το δρόμο της λαϊκής προοπτικής που είναι ο δρόμος της λαϊκής εξουσίας- λαϊκής οικονομίας. Εκεί που ο παραγωγός του πλούτου, η εργατική τάξη θα διαφεντεύει για όλη τη κοινωνία τον πλούτο που παράγει. Με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, κρατικό κεντρικό σχεδιασμό από την εξουσία της εργατικής τάξης και των σύμμαχων λαϊκών στρωμάτων και εργατικό λαϊκό έλεγχο μπορούμε να χαράξουμε πορεία όπου η κοινωνική λαϊκή ευημερία και κοινωνική προκοπή θα είναι δεδομένη. Στην κατεύθυνση αυτή, η ισχυροποίηση του ΚΚΕ στις σημερινές συνθήκες αποτελεί προϋπόθεση για την φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση και την λαϊκή προοπτική.
ΡΟΥΤΣΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Ν.Ε. ΠΙΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου